To nie jest kraj dla wolnych ludzi. Sprawa polska w rewolucji haitańskiej

Napoleon wysłał polskich legionistów na drugą półkulę, do najcenniejszej kolonii, aby w szeregach wojsk francuskich tłumili antykolonialną rewolucję, wszczętą przez byłych niewolników. Ginęli tam w bojach i wymierali na żółtą febrę, lecz ku ich własnemu zaskoczeniu czarni powstańcy wkrótce zaczęli odróżniać ich od żołnierzy francuskich i traktować inaczej – nie jako wrogów, choć walczyli po przeciwnej stronie. Tak nakazał ich dowódca, gen. Dessalines. Ta książka rozwiązuje starą zagadkę historyczną – wyjaśnia, co sprawiło, że Polaków zachęcano do pozostania w Haiti, a w konstytucji niepodległego państwa uznano ich za członków tworzącego się „czarnego narodu”. Wyjaśnienie jest zdumiewające i rzuca brakujące dotychczas światło na charakter rewolucji haitańskiej.

Zbigniew Marcin Kowalewski (1943). Studiował etnografię u prof. Kazimiery Zawistowicz-Adamskiej na Uniwersytecie Łódzkim i uczestniczył w seminarium prowadzonym przez prof. Tadeusza Łepkowskiego w Zakładzie Dziejów Ameryki Łacińskiej, Azji i Afryki w IH PAN. Jego pierwsza książka to Guerrilla latynoamerykańska (1978). W 1981 r. członek Prezydium Zarządu Regionalnego NSZZ „Solidarność” Ziemi Łódzkiej. Autor książki Rendez-nous nos usines! Solidarność dans le combat pour l’autogestion ouvrière (Paryż 1985). Badacz ruchów i idei emancypacyjnych narodów uciskanych i kolonialnych oraz klas pracujących, a także stosunków między robotnikami a rządzącą biurokracją w bloku radzieckim. Najnowsze książki to Rap między Malcolmem X a subkulturą gangową. Naród Islamu w czarnej Ameryce (2020), Ukraińskie rewolucje (2022) (przygotowywana też do druku we Francji pt. Révolutions ukrainiennes) oraz To nie jest kraj dla wolnych ludzi. Sprawa polska w rewolucji haitańskiej (2024).